یک ماهگی

رادین عزیزم نمی دانی چه قدر دوستت دارم

یک ماه از تولدت گذشت.

هربار که در طول شب بر می خیزم و به تو شیر میدهم.با وجودی که مست خوابم ولی وقتی بدن گرمت را به خودم می چسبانم وقتی که چشمانت را به من می دوزی و نفس نفس به دنبال ممه می گردی.وقتی که به چهره معصوم و مظلومت نگاه میکنم و هزاران بوسه بر دستهای کوچکت و صورت ماهت می زنم.بغض گلویم را می گیرد و هزاران بار خدا را برای مادر شدن سپاس می گویم.

گمان نمی کردم حس مادری آن چنان پر قدرت باشد که دیگر خودت را فراموش کنی.برایت خواب و بیداری فرقی نکند...

وقتی نیمه شب مامی ات را عوض می کنم.نه یک بار بلکه گاهی چندین بار.حتی گاهی تمام لباس هایت را....نه تنها از اینکه خوابم بهم ریخته ناراحت نیستم بلکه ترا می بوسم و قربانت میروم.

این چهره معصوم,این دستهای کوچک,این همه مظلومیت و معصومیت را دوست دارم.

لذت می برم از بوییدن گردنت,بوی بهشت می دهی.