تولد رادین ، فندق مامان

رادین کوچولو روز یکشنبه 1/10/1392 ساعت 9:45 صبح تو بیمارستان صارم تهران به دنیای قشنگ مامانی و بابای اومد. که خدا صبر ، حوصله ، لایق بودن و احساس قشنگ مادرانه را به من هدیه داد . و از خداوند به خاطر هدیه الهی اش که نصیب من شده سپاسگزارم .

اولین عکس رادین

فدایت بشم مامانی با اول لپهای قشنگت

عزیزم به این دنیا خوش آمدی.

فرشته کوچولوی من

٩ماه منتظرت بودم.٩ماه را شب و روز .هفته به هفته و ماه آخر حتی ساعت به ساعت سپری کردم تا روز تولدت برسد.

شبها با فکر کردن به تو می خوابیدم.به اینکه ندیده عاشقت بودم.با رویای دیدن تو در خواب می خوابیدم و روزها گرچه سر گرم بودم تا نفهمم که چقدر ٩ماه انتظار سخت است ولی همیشه به یادت بودم با تو صحبت می کردم.برایت شعر می خواندم.موسیقی می گذاشتم.و لحظه شماری می کردم برای نوبت دکتر.تا دوباره صدای قلبت را بشنوم تا با شنیدن صدای قلب کوچکت قلبم قوت بگیرد تا دکتر بگوید نی نی شما بزرگ شده.همه چیز طبیعیه و یک هفته به زایمان نزدیکتر شوم.

چه زیبا بود آن لحظاتی که در دلم تکان می خوردی و مرا به عرش می بردی.و در ماه آخر که دیگر کاملا خواب را از من گرفتی با آن تکانهای بی شمارت. قربونت برم مامانی تمام دنده هایم را له کردی! پسر گلم ، یه دونه ای ، عزیزمی  تو این  9 ماه با مامانی به سر کار رفتی و اذیتی برام  نداشتی اینجا باید از همکاری و همیاری عشقم تشکر کنم .

عاقبت ٩ ماه انتظار در اولین روز زمستانی که مصاف با (شب یلدا ) بود تو قدم به زندگی ما گذاشتی که با قدمت همه رو خوشحال کردی !خوش اومدی عشقم .

فندق کوچولو

نمی دانی چقدر رورهای آخر بارداری خسته بودم و چه قدر دلواپس و نگران بودم...

ترس از زایمان.ترس از سلامتی تو و ترس از هجوم بار سنگین مسولیت مادر شدن...

اما همه چیز با دیدن تو و شنیدن اولین گریه ات در حالی که از کمر به پایین بی حس بودم ، تمام شد . در ضمن سومین روز که به خونه اومدی اسم فندق را بابای گذاشت .

چقدر با گریه خدا را شکر کردم.خدایا هزاران هزار بار شکرت..............

وزنت : 3270

قدتت : 50

دور سر : 45

بیمارستان : فوق تخصصی صارم

دکتر : خانم نیره سیدی مقدم

عشقم فدای قد و بالات بشم عسل مامانی !

          تولدت مبارک